^*arbitr/a ^UV

Ne antaŭvidebla nek influebla de aliaj, sed nur laŭ ies volo aŭ kaprico: arbitraj reguloj [1]; obei la arbitrajn kapricojn de […] diktatoro [2]; tiu perfektiĝado fariĝados ne per arbitra, interbatala kaj ruiniga rompado kaj ŝanĝado, […] sed per vojo natura, senkonfuza kaj sendanĝera [3]; estis surprize, kiel proksime li atingis la ĝustan rezulton per tia stranga, arbitra metodo [4]; ĉiuj pluaj transformiĝoj okazis ne kiel rezulto de individua arbitra volo, sed kolektive, en la kadro de la socio [5]; gardi la lingvon kontraŭ anarĥio, kontraŭ reformoj arbitraj [6]; la junan poeton defendis de arbitra juĝa persekuto tiaj famuloj, kiel la poetino Anna Aĥmatova [7]. konsekvenca, konvencia, orda, regula¹aleatora, despota, hazarda, kaprica, libervola, subjektiva

En arbitra maniero: neniu societo devas havi la rajton arbitre fari en nia Fundamento iun eĉ plej malgrandan ŝanĝon [8]; [en] Volapuk [la] vortoj […] estas arbitre elpensitaj [9]; ŝtataj aferoj, arbitre decidataj de la pastroj [10]; nomi tute hazarde kaj arbitre la diversajn objektojn, ideojn, kvalitojn [11]; mi devis arbitre decidi pri kelkaj principoj [12]. laŭvole, trafe-maltrafe

1.

Agmaniero, decidmaniero arbitra: severaj [leĝoj] permesantaj nenian escepton nek arbitron [13]; ĉiu aparta homo povas krei apartan lingvon artan laŭ sia arbitro [14]; la kuraĝa don Quijote de La Mancha, riparanto de mistraktoj kaj arbitroj [15]; erari apartenas nur al la arbitro de la homaj kapabloj [16]; la aŭtoro ne agis laŭ propra arbitro, sed konsultis diversajn fakulojn [17]; legantoj vidas en li raran tipon de policisto kapabla kunsenti kun simpla civitano kaj protekti tiun kontraŭ krimuloj kaj kontraŭ polica arbitro [18]. kaprico

2.

(evitinde) (malofte) Arbitracianto, aŭtoritatulo (aŭ alia kontraŭfundamenta kromsignifo de la latina etimo): la virinoj en Romo admiris lian flekseman menson kaj la guston, pro kiu li gajnis la titolon de arbitro de eleganteco [19].